Van de redactie van PODIUM 50PLUS
27 november 2020
Onderstaand schrijven zond Dick Schouw in op 2 oktober j.l. om geplaatst te worden op onze ledencontact website. Om moverende reden, en in goed overleg met Dick Schouw, besloot de redactie toen om op een later tijdstip dan één dag vóór de ALV (lijsttrekkersverkiezing) van 3 oktober deze brief te publiceren.
Open brief 3 van Dick Schouw
secretaris provinciale afdeling N.Brabant en 50PLUS veteraan
’s Hertogenbosch, 2 oktober 2020
De meesterzet van Jan Nagel!
Dat Jan Nagel een fervent en succesvol schaker is wisten we al. Maar dat hij gespecialiseerd is in meesterzetten is nieuw. De ‘move’ om Liane den Haan naar voren te schuiven als lijsttrekker kan niet anders als zodanig omschreven worden – een meesterzet!
Wat is er aan de hand?
De partij is al langere tijd in sterk verval. De oorzaak daarvan is terug te voeren tot een verkeerd uitgepakte poging de partij te professionaliseren in 2016. Bij het samenstellen van de TK-lijst in 2016 werden – vanwege vermeend gebrek aan goede kandidaten – niet minder dan 32 dispensaties verleend aan buitenstaanders (niet-leden) om op de lijst van 50PLUS te komen. Van de top 8 op die lijst hadden niet minder dan 6 een dispensatie nodig (alleen Henk Krol en Simon Geleijnse waren al langer lid). Een recept voor ellende want deze buitenstaanders hadden geen achterban binnen de partij en werden met argusogen bekeken en intern als ‘baantjesjagers’ betiteld. In feite werd er onbedoeld een breuk gecreëerd tussen de bestaande partij met zijn honderden vrijwilligers, die jarenlang aan de partij gebouwd hadden en een groepje parachutisten, die de macht kwamen overnemen, zonder ooit een hand uitgestoken te hebben.
Het werd erger toen in 2017 nadat de lijst via een truc op de ALV van 16 december 2016 bekrachtigd was, zonder dat de buitenspel geplaatste leden er wijzigingen in konden aanbrengen, de top12 van die lijst werden uitgenodigd voor een weekje op de Veluwse hei. Het nieuwe top12 TK team werd op het pluche gehesen – immers men stond op ruim 10 zetels in de peiling – het kon niet misgaan – het zouden er 12 moeten worden. In die week op de hei werd het fundament van een splijtzwam gelegd waar we tot op de dag van vandaag last van hebben. Het groepje dispenseerders dat met de nek door de leden van 50PLUS werd aangekeken vanwege de illegale manier waarop ze in hun positie waren gekomen zocht elkaar in alle innigheid op en hield elkaar stevig vast onder druk van die vijandige buitenwereld.
Na de verkiezingen werd het alleen maar erger. Na de teleurstelling van de slechts 4 TK-zetels die in 2017 binnengehaald werden door een blunder van Henk Krol en het tekort aan stemmen dat de rest op de lijst wist te verzamelen bleven de lijntjes bij de dispensatiegroep kort en werd er niet gewerkt aan het bouwen van een achterban. Men sloot zich op in de ivoren torens van de Eerste- en Tweede Kamer om daar met allerlei voorstellen en stemmingen te komen, die niet gedragen werden door het ‘echte’ 50PLUS. Zo werd een rammelend belastingplan aan Rutte aangeboden, zonder daarover een commissie in te stellen of de leden daarop inspraak te geven, er werd voor de corona-app gestemd zonder enig overleg met de achterban en men verloor de strijd om behoud van het oude pensioenstelsel zonder de achterban te activeren of te raadplegen. Het groepje van 12 had de politiek macht genomen en zag zichzelf als de uitverkorenen en diegenen die het voor het zeggen hadden, daarbij de partij en haar leden wegcijferend als onbeduidend.
Dat Henk Krol de spanningen die dit met zich meebracht te veel werd verbaasde mij niet – zijn stem werd overschaduwd door de heiploeg van 12. Dat Geert Dales met dit groepje in aanvaring kwam verbaasde mij ook niet. Toen Dales in opdracht van Krol probeerde de kop van de slang (Van Brenk) er af te slaan werd hij daarbij zelf giftig gebeten en moest het onderspit delven. Na het afgedwongen vertrek van Krol naar de Partij zonder Toekomst hadden de drie overgebleven TK-leden (Van Brenk, Sazias en Otterloo – gesteund door Van Rooijen (EK) – allemaal dispenseerders) het rijk alleen en gebruikten hun macht op een manier die volledig verkeerd was. Als fractie behoor je je niet met het bestuur van de partij te bemoeien – niet voor niets zijn fractie en partij twee onafhankelijke entiteiten. Je behoort het bestuur met rust te laten.
Maar die gouden regel werd door onze overblijvende omhooggevallen TK-amateurpolitici ondoordacht in de wind gegooid. Volop bemoeide men zich met de bestuursverkiezing en de opvolging van Dales. Van Brenk en Van Rooijen gooiden het op een akkoordje met Jan Nagel om hun posities te garanderen en steunden daarop vol zijn verkiezing. Via een tweede stemronde werd Jan Nagel uiteindelijk nipt de nieuwe voorzitter – zonder steun van de fracties had hij het niet gered en was Joop van Orsouw de nieuwe voorzitter geworden.
Nadat dit werk erop zat zullen de TK-fractieleden tevreden een glas gedronken hebben – niet wetende dat Jan Nagel een meesterschaker is en zijn meesterzet al in voorbereiding had. Hij werd als nieuwe voorzitter geconfronteerd met een partij die intern aan diggelen lag – totaal verscheurd door het geruzie van het dispensatiegroepje dat zich een weg naar boven had bevochten en in die strijd zowel de fractievoorzitter (Krol) als de bestuursvoorzitter (Dales) had vernietigd. Dat allemaal in de openbaarheid – zo’n beetje ‘live’ voor de camera’s – heel NL kon meegenieten van de zoveelste 50PLUS-soap met als resultaat in elkaar klappende steun bij de kiezers. De peilingen werden dramatisch met als dieptepunt 0 zetels in de zomer van 2020.
Met dank aan de dispensaties van 2016!
Hoe kan je als voorzitter zo’n dramatische trend keren? Vuur moet je met vuur bestrijden zal Nagel gedacht hebben. Het zal voor hem duidelijk zijn geworden dat de actoren in dit drama allemaal blaam treffen en dat schoon schip noodzakelijk is. Dus er moest een ‘mannetjesputter’ uit de hoge hoed getoverd worden en dat kon maar op één manier. Het dispensatiewapen moest noodgedwongen weer worden ingezet – maar dit keer op kleinere schaal. Niet 32x maar slechts 1x. En daar kwam de meesterschaker in Jan Nagel tevoorschijn. Liane den Haan – voorzitter van een ouderenbond – landelijk bekend – goed ingevoerd in de ouderen problematiek – werd bereid gevonden zich als lijsttrekker te kandideren. De kandidatuur werd unaniem gesteund door de HB-leden.
Een ware meesterzet
Immers dit was iemand die het inmiddels uitgedunde groepje van de heiploeg-2017 kon overschaduwen en door hen zeker niet gepruimd zou worden. Van Brenk c.s. werd in feite tegen de muur gezet – klaar voor fusillatie. Het verhaal wordt door deze meesterzet immers heel zwart-wit. Van Brenk had vanaf dat moment geen andere keus dan haar toekomst te verbinden aan het winnen van het lijsttrekkerschap. Geen winst dan exit. In haar slipstream daarmee de hele heiploeg-2017 meeslepende. Opgeruimd staat netjes zal Nagel gedacht hebben. Hij slaat met een slag van zijn koningin alle vijandige stukken van het bord. De groep die 50PLUS naar de rand van de afgrond heeft gebracht wordt op deze manier geëlimineerd.
Laten we hopen dat als dit noodzakelijk schoonmaakproces achter de rug is 50PLUS weer zichzelf kan terugvinden en dat de goede oude sfeer van voor december 2016 terug kan keren.
Gaat dat met Liane gebeuren?
De tijd zal het leren – maar laten we er met z’n allen voor zorgen dat dit de laatste, allerlaatste dispensatie is die 50PLUS ooit gegeven heeft aan iemand die op de TK-lijst komt.
Het zou de partij heel veel kwaad en verlies van zetels besparen.
Dick Schouw,
50PLUS Lid van het eerste uur
Campagneleider TK-2012 (2 zetels)
Campagneleider PS-2015 (Brabant – 2 zetels)
Campagneleider EU-2019 (1 zetel)